Matka powinna

Wieczór. Jest już dość zimno jak na tę porę roku. Otulam się bardziej szarym płaszczem, staram się skurczyć, aby się w nim cała schować. Słyszę tylko swoje kroki na ulicy i mruczenie kota, który mi się przygląda. Unikam jego wzroku. Jeśli mam być szczera, to nie tylko jego.

Wyciągam rękawiczki. Chłód wieczora źle wpływa na moje dłonie. Pękają, a ja nie mam ochoty na wcieranie w nie oliwy i kremów. Wycieram usta. Wcześniej starłam z niej szminkę, bo zwracała uwagę przechodniów. Teraz wycieram łzy. Nie wiem nawet czy moje. Mama mi mówiła, że od wilgoci pękają usta. Nie całuj się na wietrze. Nie całuj.

Nie całuję, mamo. Od kiedy sama jestem mamą trzymam się sztywnych zasad, które wpajają mi pokolenia kobiet starszych doświadczeniem. Dbać o dziecko, pielęgnować, sadzać na nocnik, nie dawać smoczka, nie przytulać za dużo, nie głaskać. Tak, a ta szminka nie powinna być używana przez mamę. Podnosić tylko w taki i taki sposób. Nie dawać wejść mu na głowę. Swoją oczywiście. Masz czas pomalować paznokcie? Zapamiętaj – Ty, mama, nie masz czasu dla siebie. Dziecko, pranie, obiad, dziecko, dziecko. Powtórz. Mama powinna…Powinnaś pamiętać, że dziecko może Tobą manipulować. Nie daj się. Bądź czujna.

Nie całuję, mamo. Za rękę męża też nie trzymam i nie patrzę mu w oczy za długo. Muszę przecież na dziecko patrzeć. I je za rękę trzymać. Nie chodzę na randki. Do kina też nie. Ja mama – wolna niewolnica.

Idę dalej. Nie, nie. Biegnę dalej. Mogę biec, bo mamy nie chodzą na szpilkach. Łatwiej im wtedy gonić dziecko, biec za dzieckiem, nieść je lub cokolwiek jeszcze innego. Ale z dzieckiem oczywiście. Biegnę dalej, mijam park. Liście tam pachną jeszcze październikiem. Kiedyś poszłabym na spacer, ale teraz powinnam…

Jest już dość zimno jak na tę porę roku. Muszę kupić kurtkę. Dziecku. Moja sprzed ciąży jest jeszcze dobra. To nic, że niemodna. Dobra.

***

Mama i tata są piękni. Niech takimi pozostaną w oczach dziecka. Mama może wyglądać dobrze. Ba! Mama powinna. Wyglądać dobrze. Dla siebie, dla męża, dla dziecka. Dla szczęścia całej trójki. Czwórki i piątki, daj Boże.

PS: Ludzi trzeba słuchać. Nie wszystkich –  niektórych. I nie zawsze – czasami. Unikaj treserów dzieci. Unikaj treserów mam.

Fotografia: Nelson L.