Być sobą, nie innymi

Jeden z wpisów intymnych, obnażających. I to nie mnie, ale Ciebie.

„To jacy jesteśmy dla siebie i jakim jesteśmy małżeństwem w rezultacie, jest wypadkową tego, co widzieliśmy w innych oraz tego, co sami chcieliśmy od nich przejąć. Postanowienie bycia dla siebie dobrym nawzajem każe nam obserwować, wnioskować, przeliczać, rozglądać się wokół.” (vide: „Łagodne, męskie serce”). Życie innych oddziałuje na nas. Stają się oni terrorystami, a my cichymi zakładnikami.

Chciałabym się nauczyć żyć bardziej sobą, sobie, dla siebie, a nie pod okiem innych, dla innych, przez innych.

Być bardziej dla siebie i po swojemu, ugasić w sobie pragnienie bycia idealną czy przynajmniej dobrą w oczach innych. Być bardziej dobrą dla siebie i mojego małego świata. Nie przejmować się myślami innych o mnie, na pewno nie w takim stopniu, że mnie to blokuje do działania, spełniania marzeń, rozwoju. Biec, nawet jeśli inni stoją i mówią, że to nonsens. Czuć intymność swojego domu pachnącą mną, nie cudzymi zasadami zakurzonych mieszkań.

Przede mną daleka droga.

Zabawne jest to, że teraz zdajesz sobie sprawę, że pragniesz tego także Ty. Dla siebie. Prawda?

Wpis #2 powstał w ramach wyzwania blogowego Uli Phelep (blog Sen Mai).

Inny wpis w ramach wyzwania: „Po jedenaste: Nie będziesz mieć idealnych teściów”

Fotografia: brown dress with dots